اَلْإِحْسَاسُ [el-iḩsâs] (hemzenin kesriyle) Bir nesneyi yakînen bilmek; yukâlu: أَحْسَسْتُ بِهِ أَيْ أَيْقَنْتُ به Ve gâh olur أَحْسَيْتُ dahi derler ehad-ı sîneyni yâ’ya tebdîl etmekle. Ve gâh olur مَا أَحَسْتُ مِنْهُ derler sîn’in birin hazf etmekle istiskâlen. Ve bu şâzz olan tahfîflerdendir. Ve
إِحْسَاسٌ [iḩsâs] bir nesnenin hareketin hiss etmeğe de derler; yukâlu: أَحْسَسْتُ الشَّيْءَ إِذَا وَجَدْتَ حِسَّهُ Ve Aḣfeş eyitti إِحْسَاسٌ [iḩsâs] zann etmek ve bulmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: أَحْسَسْتُ أَيْ ظَنَنْتُ وَوَجَدْتُ ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسٰى مِنْهُمُ الْكُفْرَ﴾ (آل عمران 52)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı