إِحْدَى [iḩdâ] (hemzenin kesriyle) أَحَدٌ [eḩad] kelimesinin mü΄ennesidir ve dâ΄imâ gayre mukârenetle isitʹmâl olunur. Maʹnâsı yalnız iken, lafzı yalnız olmaz; fe-yukâlu: إِحْدَى عَشْرَةَ وَإِحْدَى وَعِشْرُونَ Ve ʹArablar kerîmü’l-âbâ΄ ve’l-ümmehât yaʹnî iki taraftan soy ve asîl olan insân ve deve ve at makûlesine هُوَ ابْنُ إِحْدَاهَا derler. burada إِحْدَى dan murâd vâlidedir, zîrâ ʹArablar وَاحِدُ أُمِّهِ derler ki yegâne ve bî-hemtâ demektir. Lisânımızda dahi anasının bir dânesi taʹbîr olunur ki murâd dürr-i yetîm gibi yektâ demektir. Ve zamîr-i te΄nîs, ümmehâta râciʹdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı