Esâs’ın beyânına göre إِشَادَةٌ [işâdet] binâyı yüksek yapmak maʹnâsınadır, baʹdehu bir adamın zikrini ʹâlî eylemek yaʹnî ʹayânen medh ve senâ ile meşhûr ve nâm-dâr eylemek maʹnâsına istiʹmâl olundu; yukâlu: أَشَادَ بِذِكْرِهِ إِذَا رَفَعَهُ بِالثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَأَشَادَ عَلَيْهِ قَبِيحًا وَبِقَبِيحٍ derler, bir kimseyi emr-i mekrûhla zikr ve teşhîr eylese. Ve أَشَادَ صَوْتَهُ وَبِصَوْتِهِ derler, bülend âvâz ile çağırsa. İntehâ. Ve
إِشَادَةٌ [işâdet] Gâ΄ib olan nesneyi taʹrîf ve nidâ eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَشَادَ بِالضَّالَّةِ إِذَا عَرَّفَهَا Ve helâk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَشَادَهُ إِذَا أَهْلَكَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı