أَشْعَبُ [eşʹab] (أَعْجَبُ [aʹceb] vezninde) Bir maʹrûf tamaʹ-kâr kimsenin ismidir. Ve minhu’l-meselu: “لاَ تَكُنْ أَشْعَبَ فَتَتْعَبَ” ve yukâlu: “أَطْمَعُ مِنْ أَشْعَبَ” Dâsitânından biri budur ki merkûm tamaʹına müvâzin zarîf ve mezzâh olmakla etfâl-i şehr dâ΄imâ kendisiyle mülâtafe ve mülâʹabe ederler idi. Bir gün yine ʹale’l-ʹâde etfâlle uğraşıp lâkin bu defʹa etfâl kendisine pek istîlâ eylemeleriyle onları defʹ için “Filân mahallede filân hanede düğün vardır, me΄kûlât ve meşrûbât firâvândır varıp tenaʹʹum eyleseniz olmaz mı!” diye etfâli firîfte ve bu takrîble başından defʹ eyledikten sonra kendisine de şübhe ve halecân ʹârız olmakla arkalarından hâne-i mezbûre vürûd eyledikte yine üftâde-i eydî-i etfâl olmuştur. Ve
أَشْعَبُ [Eşʹab] Yemâme’de bir karye adıdır.
أَشْعَبُ [Eşʹab] (bi’l-fethi) Bir kimsenin ismidir ricâlden ki tamaʹla maʹrûftur. Ve fi’l-meseli: “أَطْمَعُ مِنْ أَشْعَبَ”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı