اَلْغَنِيمُ [el-ġanîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve
اَلْمَغْنَمُ [el-maġnem] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) ve
اَلْغَنِيمَةُ [el-ġanîmet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) ve
اَلْغُنْمُ [el-ġunm] (قُفْلٌ [ḵufl] vezninde) Düşmandan alınan doyumluk mâlına denir, فَيْءٌ [fey΄] maʹnâsına. Mütercim der ki Muṯarrizî Muġrib’de فَيْءٌ [fey΄] ve غَنِيمَةٌ [ġanîmet] ve نَفْلٌ [nefl] beynlerini Ebû ʹUbeyde’den rivâyetle bu resme fark eylemiştir ki غَنِيمَةٌ [ġanîmet] ehl-i şirkten harb kâ΄im olduğu hâlde ʹanveten ahz olunan mâla denir. Bunun hükmü baʹde’t-tahmîs bâkîsi gânimîne tahsîs olunur. Ve فَيْءٌ [fey΄] baʹde’l-harb zafer-yâb olunan mâldır ki tahmîs olunmayıp kâffe-i müslimînin hakkı olur. Ve نَفْلٌ [nefl] guzâta sehmlerinden zâ΄id iʹtâ olunan mâla denir ki meselâ ser-ʹasker başı beylik mâlı kâtilindir diye terhîs eylese gâzînin katl eylediği kâfirin mâlı kendinin olup sehmine maʹdûd olmaz. Pes bu ıtlâkât-ı şerʹiyyeden olur. İntehâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı