اَلْفَأْرُ [el-fe΄r] (fâ’nın fethi ve hemzenin sükûnuyla) Maʹlûmdur ki sıçana denir, Fârisîde mûş denir. Cemʹi فِئْرَانٌ [fi΄rân] gelir fâ’nın kesriyle ve فِئَرَةٌ [fi΄eret] gelir, عِنَبَةٌ [ʹinebet] vezninde ve فُؤَرٌ [fu΄er] gelir, صُرَدٌ [ṡurad] vezninde. Ve فَأْرٌ [fe΄r] lafzı müzekkere mahsûstur; hâ’yla فَأْرَةٌ [fe΄ret] müzekker ve mü΄ennese ıtlâk olunur, حَمَامَةٌ [ḩamâmet] gibi, lâkin müzekker olan فَأْرَةٌ [fe΄ret]te hâ΄ vahdet için olmak aglebdir. Şârihin beyânına göre tahfîfen hemzesinin terki câ΄izdir. Ve
فَأْرَةٌ [fe΄ret] Dâbbe kısmının bilekçesine ʹârız olur bir cins rîhin ismidir ki sıvanıp sıkıldıkta dağılıp, terk olundukta yine müctemiʹ olur. Ve bir nevʹ şecer adıdır. Ve
فَأْرَةٌ [fe΄ret] Misk göbeğine denir, نَافِجَةُ الْمِسْكِ [nâficetu’l-misk] maʹnâsına. Ve hâ’sız فَأْرٌ [fe΄r] bi-nefsihi miske denir. Yâhûd savâb olan bunu ḣف،و،رḢ mâddesinde zikr eylemektir ki râyihasının feverânından nâşî ıtlâk olunmakla ecvef olur. ʹAlâ-kavlin mehmûz olması da câ΄izdir, zîrâ فَأْرٌ [fe΄r] hey΄etinde vâkiʹdir.
اَلْفَأْرُ [el-fe΄r] (fâ’nın fethi ve hemzenin sükûnuyla) Sıçan dedikleri cânvercik, mûş maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı