اَلرِّضَا [er-riḋâ] (râ’nın kesri ve zammı ve elifin kasrıyla) ve
اَلرِّضْوَانُ [er-riḋvân] (râ’nın kesri ve zammıyla) ve
اَلْمَرْضَاةُ [el-merḋât] (مَرْمَاةٌ [mermât] vezninde) Hoşnûd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَضِيَ عَنْهُ وَعَلَيْهِ رِضًا وَرِضْوَانًا وَمَرْضَاةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ سَخِطَ Şârih der ki Miṡbâḩ’ta bi-nefsihi müteʹaddî olarak رَضِيتُ الشَّيْءَ ve bâ΄ harfiyle إِخْتَرْتُهُ lafzıyla müfesser olup ve عَنْ ve عَلَى ile taʹdiyesi lügat-i Ḩicâz olmak üzere mersûmdur ve عَلَى ile taʹdiyesi ikbâl maʹnâsını mutazammın olup yâhûd nakîzi olan سَخِطَ üzere mahmûldur. Ve bu mâdde vâvî iken yâ’ya kalb olunmuştur. İntehâ. Ve
رِضَا [riḋâ] Bir nesneyi pesend ve ihtiyâr eylemek maʹnâsınadır. Bunda bi-nefsihi ve bâ΄ harfiyle istiʹmâl olunur; tekûlu: رَضِيتُهُ بِهِ وَرَضِيتُ بِهِ إِذَا اخْتَرْتَهُ Ve
رِضَا [riḋâ] مَرْضِيٌّ [merḋiyy] maʹnâsına gelir ki mübâlagaten vasf olur; yukâlu: رَجُلٌ رِضًا أَيْ مَرْضِيٌّ
اَلْمَرْضَاةُ [el-merḋât] (mîm’in fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bi-maʹnâhu kezâlik.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı