اَلْغَيْنُ [el-ġayn] (عَيْنٌ [ʹayn] vezninde) Hurûf-ı hecâdan bir harftir, mechûreden ve hurûf-ı müstaʹliyedendir. Mahreci aʹlâ-yı ḩalḵtandır, telaffuzunda ifrâta mü΄eddi gargara ve ihfâya müntehî olur vechile tahkîk-i mahrecinde ihmâl olunmamak münâsibdir, belki beyân ve izhârında ve ḣâ-yı muʹceme makûlesi harften temyîz ve taḣlîṡinde ihtimâm ve dikkat olunmak lâzımdır. Ve harf-i mezkûr zâ΄id ve harf-i sâ΄ireden bedel vâkiʹ olmaz. Ve
غَيْنٌ [ġayn] Masdar olur, susamak maʹnâsına; tekûlu: غِنْتُ أَغِينُ غَيْنًا إِذَا عَطِشْتَ Ve pek susuzluktan yürek yanmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَانَتِ الْإِبِلُ أَيْ غَامَتْ Ve
غَيْنٌ [ġayn] Buluta denir, غَيْمٌ [ġaym] maʹnâsına. Ve örtmek ve kaplamak maʹnâsınadır; ve minhu yukâlu: غِينَ عَلَى قَلْبهِ عَلَى الْمَجْهُولِ غَيْنًا أَيْ تَغَشَّتْهُ الشَّهْوَةُ أَوْ غُطِّيَ عَلَيْهِ وَأُلْبِسَ أَوْ غُشِيَ عَلَيْهِ أَوْ أَحَاطَ بِهِ الرَّيْنُ Ve gönül bulanıp gaseyân gelmek maʹnâsınadır; yukâlu: غَانَتْ نَفْسِي أَيْ غَثَتْ
اَلْإِغَانَةُ [el-iġânet] (hemzenin kesriyle) Kezâlik setr maʹnâsına; yukâlu: أَغَانَ الْغَيْنُ السَّمَاءَ إِذَا أَلْبَسَهَا Ve
غَيْنٌ [ġayn] Hurûf-ı mukattaʹadan biridir. Ve gönül bulanmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: غَانَتْ نَفْسُهُ تَغِينُ إِذَا غَثَتْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı