اَلْخَطَّامُ [el-ḣaṯṯâm] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Râyihası genizleri tutup doldurur olan tîz miske vasf olur; yukâlu: مِسْكٌ خَطَّامٌ إِذَا كَانَ يَفْعَمُ الْخَيَاشِيمَ
اَلْخِطَامُ [el-ḣiṯâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Masdardır ki zikr olundu. Ve yaya geçirilen şey΄e denir, kiriş olsun ibrîşim ve kaytan makûlesi olsun. Ve hâssaten yayın kirişine ıtlâk olunur. Ve deveyi yedmek için burnuna geçirilen nesneye denir ki yular taʹbîr olunur, gerek ip ve gerek kayış ve lîf makûlesi olsun;cemʹi خُطُمٌ [ḣuṯum] gelir, كُتُبٌ [kutub] vezninde; yukâlu: وَضَعَ عَلَى الْبَعِيرِ خِطَامَهُ وَهُوَ مَا وُضِعَ فِي أَنْفِهِ لِيُقْتَادَ بِهِ Şârih der ki İbn Ešamp;îr خِطَامٌ [ḣiṯâm] ile زِمَامٌ [zimâm]ı bu gûne fark eyledi ki خِطَامٌ [ḣiṯâm] zikr olunan uzun yulara denir ve زِمَامٌ [zimâm] burnuna geçirdikleri ince ipten halkaya denir ki yuları ona geçirirler. İntehâ. Ve
خِطَامٌ [ḣiṯâm] Bir gûne damga ismidir ki devenin burnuna yâhûd arkurudan yanağına doğru yüzüne basılır ve gâh bir ve gâhca iki dâne basarlar; ve minhu yukâlu: جَمَلٌ مَخْطُومُ خِطَامٍ أَوْ خِطَامَيْنِ بِالْإِضَافَةِ
اَلْخِطَامُ [el-ḣiṯâm] (ḣâ’nın kesri ve ṯâ’nın tahfîfi ile) Yular, zimâm maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı