Kamus-ı Muhit - الربذة maddesi

اَلرَّبِذَةُ [er-rebižet] (فَرِحَةٌ [feriḩat] vezninde) Etsizce diş etine vasf olur; hiffet maʹnâsından me΄hûzdur; yukâlu: لِثَةٌ رَبِذَةٌ أَيْ قَلِيلَةُ اللَّحْمِ

اَلرِّبْذَةُ [er-ribžet] (râ’nın kesriyle) Aslâ bir işe yaramaz hayr ve menfaʹatsiz şahsa denir; yukâlu: هُوَ رِبْذَةٌ أَيْ لاَ خَيْرَ فِيهِ Ve şişenin ağızını sardıkları sargıya denir. Ve zînet için deve ve koyun makûlesinin kulaklarına taʹlîk ettikleri rengîn yün pâresine denir. Ve nisvânın hayz bezlerine denir. Ve mutlakan murdâr şey΄e denir. Cemʹi رِبَذٌ [ribež] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde) ve رِبَاذٌ [ribâž] gelir râ’nın kesriyle.

اَلرَّبَذَةُ [er-rebežet] (fetehâtla) Şol yün ve yapağı parçasına denir ki onunla deveye katrân sürülür. Ve şol paçavraya denir ki onunla kuyumcular işledikleri işe sürüp cilâ verirler; râ’nın kesriyle de lügattir. Ve

رَبَذَةٌ [Rebežet] Medîne kurbünde bir karye adıdır ki Ebû Žerr-i Ġifârî radıyallâhu ʹanhu orada medfûndur; muhaddisînden Mûsa b. ʹUbeyde ve birâderleri ʹUbeydullâh ve Muḩammed er-Rebežî oradandır. Ve

رَبَذَةٌ [rebežet] Kamçının ucuna denir. Ve katılık, şiddet maʹnâsınadır.

Vankulu Lugatı - الربذة maddesi

اَلرِّبْذَةُ [er-ribžet] (râ’nın kesri ve bâ’nın sükûnuyla) Şol yün pâresidir ki onunla deveye katran sürerler. Kezâlik رِبْذَةٌ [ribzet] diye şol bez pâresine derler ki onunla işledikleri bezin altlarına cilâ verirler.

اَلرَّبَذَةُ [er-rebežet] (fethateynle) رِبْذَةٌ [ribžet] maʹnâsına lügattır. Ve

رَبَذَةُ [Rebežet] Kezâlik şol mevziʹe derler ki Ebû Žerr el-Ġifârî onda defn olunmuştur. Ve بَنُو غِفَارٍ [Benû Ġifâr] ġayn-ı muʹcemenin kesri ve fâ’nın tahfîfiyle şol kabîledir ki Ebû Žerr-i Ġifârî onlardandır. Ve

رَبَذَةٌ [rebežet] Kezâlik şol reng-âmîz yüne derler ki devenin boynuna asarlar.