اَلْقُلَا [el-ḵulâ] (ḵâf’ın zammı ve elifin kasrıyla) Dağların en tepelerine denir. Müfredi قُلَةٌ [ḵulet]tir, ثُبَةٌ [šamp;ubet] vezninde. Ve insânın dahi tepelerine denir.
اَلْقِلَا [el-ḵilâ] (رِضَا [riḋâ] vezninde) ve
اَلْقَلَاءُ [el-ḵalâ΄] (عَطَاءٌ [ʹaṯâ΄] vezninde) ve
اَلْمَقْلِيَةُ [el-maḵliyet] (مَحْمِدَةٌ [maḩmidet] vezninde) Bir nesneden hergiz hoşlanmayıp ve sevmediğinden bugz ve teneffür edip terk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: قَلَاهُ يَقْلِيهِ وَقَلِيَهُ يَقْلَاهُ قِلًا وَقَلَاءً وَمَقْلِيَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا أَبْغَضَهُ وَكَرِهَهُ غَايَةَ الْكَرَاهَةِ فَتَرَكَهُ Ve baʹzılar ʹindinde bâb-ı sânîden terk ve hecr eylemek ve bâb-ı râbiʹden bugz eylemek maʹnâsına mahsûstur; fe-yukâlu: قَلَاهُ يَقْلِيهِ إِذَا هَجَرَهُ وَقَلِيَهُ يَقْلَاهُ إِذَا أَبْغَضَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı