Kamus-ı Muhit - الآبل maddesi

اَلْآبَلُ [el-âbel] (أَفْضَلُ [efḋal] vezninde) İsm-i tafdîldir, deve ve koyun kısmının takayyüd ve tîmârı husûsunda pek uz ve pek hüner-mend adama denir;yukâlu: هُوَ مِنْ آبَلِ النَّاسِ أَيْ أَشَدِّهِمْ تَأَنُّقًا فِي رِعْيَةِ الْإِبِلِ وَالشَّاءِ

الآبِلُ [el-âbil] (صَاحِبٌ [ṡâḩib] vezninde) Çayır otlamakla sudan müstagnî olan hayvâna denir; cemʹi أُبَّالٌ [ubbâl]dır, كُفَّارٌ [kuffâr] gibi. Ve deve ve koyun mesâlihinde üstâz ve hüner-mend adama denir; yukâlu: رَجُلٌ آبِلٌ أَيْ حَاذِقٌ فِي مَصْلَحَةِ الْإِبِلِ وَالشَّاءِ Ve deve sâhibi adama denir; yukâlu: رَجُلٌ آبِلٌ أَيْ ذُو إِبِلٍ Ve Ḩimṡ kazâsında bir karye adıdır. Ve Dimaşḵ sancağında bir karyedir ki آبِلُ السُّوقِ [Âbilu’s-Sûḵ] denmekle müteʹâreftir; Ḩuseyn b. ʹÂmir el-Muḵrî el-Âbilî oradandır. Ve Nâbulus türâbında bir mevziʹdir. Ve Urdun kurbünde bir mevziʹdir ki آبِلُ الزَّيْتِ [Âbilu’z-Zeyt] denmekle müteʹâreftir.

Vankulu Lugatı - الآبل maddesi

اَلْآبِلُ [el-âbil] (hemzenin meddi ve bâ’nın kesriyle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: أَبِلَ فَهُوَ أَبِلٌ وَآبِلٌ

اَلآبِلُ [el-âbil] (hemzenin meddi ve bâ’nın kesriyle) Rutb ile sudan iktifâ eden deve.

اَلْآبَلُ [el-âbel] (hemzenin meddi ve bâ’nın fethiyle) İsm-i tafdîldir, zikr olunan maʹnâda; yukâlu: فُلَانٌ مِنْ آبَلِ النَّاسِ أَيْ أَشَدِّهِمْ تَأَنُّقًا فِي رِعْيَةِ الْإِبِلِ وَأَعْلَمِهِمْ بِهَا Ve تَأَنُّقٌ [te΄ennuḵ] bir nesneyi hûb işlemektir.