اَلسُّهْبُ [es-suhb] (sîn’in zammıyla) Şol yere denir ki hemvâr ve sehl ola. Cemʹi سُهُوبٌ [suhûb] gelir. Ve ʹinde’l-baʹz سُهُوبُ الْفَلاَةِ [suhûbu’l-felât] ovanın etrâf ve nevâhîsine denir ki onlarda gidecek meslek ve tarîk olmaya.
اَلسَّهْبُ [es-sehb] (نَهْبٌ [nehb] vezninde) Ovaya denir, deşt ve beyâbân maʹnâsına, فَلاَةٌ [felât] gibi. Ve yavuz ve yüğrük ve meydânlı ata denir. Ve
سَهْبٌ [sehb] Masdar olur, almak, أَخْذٌ [aḣž] maʹnâsına; yukâlu: سَهَبَ الشَّيْءَ سَهْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَخَذَهُ Ve bir maʹrûf çorak yerin ismidir.
اَلسَّهْبُ [es-sehb] Sahrâ. Ve seğirtgen at, vâsiʹü’l-cery maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı