Kamus-ı Muhit - الصقر maddesi

اَلصَّقَرُ [eṡ-ṡaḵar] (fethateynle) Büyük meşe ağaçlarının yere dökülen yapraklarına denir. Ve

صَقَرُ [ṡaḵar] سقَرُ [saḵar] lafzında lügattır ki cehennem esmâsındandır.

اَلصَّقِرُ [eṡ-ṡaḵir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Şıralı hurmâya vasf olur; yukâlu: رُطَبٌ صَقِرٌ مَقِرٌ أَيْ ذُو صَقْرٍ [Ve] مَقِرٌ [maḵir] kelimesi itbâʹdandır.

اَلصُّقَرُ [eṡ-ṡuḵar] ve اَلْبُقَرُ [el-buḵar] (زُفَرُ [zufer] veznlerinde) ve

اَلصُّقَارَى [eṡ-ṡuḵârâ] ve اَلْبُقَارَى [el-buḵârâ] (سُمَانَى [sumânâ] veznlerinde) Beyne’n-nâs maʹrûf olmayan kizb-i fâhişin ve erâcîf ve ebâtîlin ismleridir, ضَرْبٌ [ḋarb] maʹnâsından me΄hûzdur; niteki “ب،ق،ر” mâddesinde zikr olundu; ve minhu yukâlu: جَاءَ بِالصُّقَرِ وَالْبُقَرِ وَبِالصُّقَارَى وَالْبُقَارَى أَيْ بِالْكَذِبِ الصَّرِيحِ

اَلصَّقْرُ [eṡ-ṡaḵr] (ṡâd’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Her sayd ve şikâr eden kuşa denir, şâhîn ve doğan cinsinden. Cemʹi أَصْقُرٌ [aṡḵur] ve صُقُورٌ [ṡuḵûr] ve صُقُورَةٌ [ṡuḵûret] gelir ve صِقَارٌ [ṡiḵâr] gelir ṡâd’ın kesriyle ve صِقَارَةٌ [ṡiḵâret] gelir hâ’yla ve صُقْرٌ [ṡuḵr] gelir ṡâd’ın zammıyla.

Vankulu Lugatı - الصقر maddesi

اَلصَّقِرُ [eṡ-ṡaḵir] (ṡâd’ın fethi ve ḵâf’ın kesriyle) Pekmez olmağa sâlih olan nesne; yukâlu: رُطَبٌ صَقْرٌ لِلَّذِي يَصْلُحُ لِلدِّبْسِ

اَلصَّقْرُ [eṡ-ṡaḵr] (ṡâd’ın fethiyle ve ḵâf’ın sükûnuyla) Şol doğandır ki ona balaban derler. Ve çakıra dahi صَقْرٌ [ṡaḵr] derler, zîrâ mevâlî-i ʹacem صَقْرٌ [ṡaḵr]ı çargla tefsîr etmişlerdir. Ve çargsa balabana ve çakıra ıtlâk olunur. Ve

صَقْرٌ [ṡaḵr] Ziyâde ekşi süte dahi derler; yukâlu: جَاءَنَا بِصَقْرَةٍ تَزْوِي الْوَجْهَ Yaʹnî “Yüzü devşirir ziyâde ekşiliğinden.”Nitekim بِصَرْبَةٍ dahi derler bu maʹnâya ʹalâ-mâ merre. Ve

صَقْرٌ [ṡaḵr] Pekmeze dahi derler ehl-i Medîne yanında. Ve

صَقْرٌ [ṡaḵr] Külüngle taş ufatmağa dahi derler; tekûlu: صَقَرْتُ الْحِجَارَةَ صَقْرًا إِذَا كَسَرْتَهَا بِالصَّاقُورِ Ve

صَاقُورٍ [ṡâḵûr] Külünge derler, nitekim gelir. Ve

صَقْرٌ [ṡaḵr] ve

صَقْرَةٌ [ṡaḵret] Güneşin ziyâde te΄sîrine derler; yukâlu: صَقَرَتْهُ الشَّمْسُ