اَلْعَسِيفُ [el-ʹasîf] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Irgata denir; yukâlu: هُوَ عَسِيفٌ لَهُ أَيْ أَجِيرٌ Ve kendinden istiʹânet olunan yaʹnî efendisinin işine yarayan köleye denir, عَبْدٌ مُسْتَعَانٌ بِهِ maʹnâsına. Şârih bu nüshayı tahti΄e edip مُسْتَهَانٌ بِهِ olmayı tasvîb eylemiştir ki müstahdem olup işe kullanılan köle demek olur. Ve عَسِيفٌ [ʹasîf] bu maʹnâda bir adamın işini işlemek ve ırgatlığını eylemek maʹnâsına olan عَسْفٌ [ʹasf]ten faʹîl bi-maʹnâ fâʹildir yâhûd istihdâm maʹnâsına olan عَسْفٌ [ʹasf]ten bi-maʹnâ mefʹûldür.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı