اَلْفَدْخُ [el-fedḣ] شَدْخٌ [şedḣ] vezninde ve mürâdifidir ki zikr olundu; yukâlu: فَدَخَ رَأْسَهُ بِالْحَجَرِ فَدْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا شَدَخَهُ Ve bu, ratb nesneyi kırıp ufatmağa mahsûstur.
اَلْفَدْخُ [el-fedḣ] (fâ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Ufatmak; yukâlu: فَدَخْتُ الشَّيْءَ فَدْخًا إِذَا كَسَرْتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı