اللَّتِيءُ [el-letî΄] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Şol kimsedir ki olduğu mahalden aslâ bir tarafa gitmeyip yâhûd hânesinden çıkmayıp dâ΄imâ mevziʹine mülâzım ola; yukâlu: رَجُلٌ لَتِيءٌ أَيْ لاَزِمٌ لِمَوْضِعِهِ Gûyâ ki zikr olunan سَلَحَ [seleḩa] maʹnâsındandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı