اَلصَّمَّاءُ [eṡ-ṡammâ΄] (ṡâd’ın fethi ve mîm’in teşdîdi ve elifin meddiyle) Âfet, dâhiye maʹnâsına. ve
صَمَّاءُ [ṡammâ΄] Şedîd maʹnâsına da gelir; yukâlu: فِتْنَةٌ صَمَّاءُ أَيْ شَدِيدَةٌ Ve
اِشْتِمَالُ الصَّمَّاءِ [iştimâlu’ṡ-ṡammâ΄] Cesedi sevb ile aʹrâb örttüğü gibi örtmektir. Ve aʹrâb ihrâmını sağ cânibinden sol cânibine atıp sol eliyle omzın maʹan setr eder, baʹdehu onu ardından alıp sağ elini ve sağ omzunu setr eder. Ve Ebû ʹAbdullâh eyitti: إِشْتِمَالُ الصَّمَّاءِ [iştimâlu’ṡ-ṡammâ΄] fukahâ΄ dediği üzere bir bezi örtünmedir bir haysiyyet ile ki eğninde ondan artık sevb olmaya, pes onun bir cânibini kaldırıp menkib-i âharı üzere vazʹ ede, şöyle ki ondan ferci zâhir ola, yaʹnî tamâm setr edemeye. Ve kaçan ki إِشْتَمَلَ فُلَانٌ الصَّمَّاءَ derler gûyâ ki إِشْتَمَلَ فُلَانٌ الشَّمْلَةَ الَّتِي تُعْرَفُ بِهَذَا الْإِسْمِ demek maʹnâsın dilerler, zîrâ bu إِشْتِمَالٌ [iştimâl]den bir nevʹdir, yaʹnî bez örtünmeden bir nevʹdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı