اَلْإِئْدَاءُ [el-i΄dâ΄] (hemzenin kesri ve meddiyle) Bir kimseye muʹâvenet kılıp bir işe kavî kılmak; yukâlu: آدَاهُ عَلَى كَذَا يُؤْدِيهِ إِيدَاءً أَيْ قَوَّاهُ عَلَيْهِ وَأَعَانَهُ وَيُقَالُ مَنْ يُؤْدِينِي عَلَى فُلَانٍ أَيْ مَنْ يُعِينُنِي عَلَيْهِ Ve
إِئْدَاءٌ [i΄dâ΄] Kavî olmak maʹnâsına dahi gelir; yukâlu: آدَى الرَّجُلُ إِذَا قَوِيَ مِنَ الْأَدَاةِ Yaʹnî أَدَاةٌ [edât]tan me΄hûz olmak üzere. Ve
إِئْدَاءٌ [i΄dâ΄] Sefere hâzır olmağa dahi derler; tekûlu: آدَيْتُ لِلسَّفَرِ فَأَنَا مُؤْدٍ لَهُ إِذَا كُنْتَ مُتَهَيِّئًا لَهُ عَلَى رِوَايَةِ يَعْقُوبَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı