اَلْإِسْبِغْلَالُ [el-isbiġlâl] (ġayn-ı muʹceme ile إِقْشِعْرَارٌ [iḵşiʹrâr] vezninde) Câme ıslanmak maʹnâsınadır; yukâlu: إِسْبَغَلَّ الثَّوْبُ إِذَا ابْتَلَّ بِالْمَاءِ ve yukâlu: إِسْبَغَلَّ الشَّعْرُ بِالدُّهْنِ أَيِ ابْتَلَّ بِهِ
اَلْإِسْبِغْلَالُ [el-isbiġlâl] (hemzenin ve bâ’nın kesri ile) Bez suyla yaş olmak; yukâlu: إِسْبَغَلَّ الثَّوْبُ إِسْبِغْلَالًا إِذَا ابْتَلَّ Ve bu إِزْبَغَلَّ gibidir veznen ve maʹnen. Ve nüsah-ı Ṡıḩâḩ’ta ve Ṡurâḩ’ta إِزْبَغَلَّ kelimesi zâ-yı muʹceme ve šamp;â΄-i muvahhade ile vâkiʹ olmuştur zikr olunan üzere lâkin إِزْبَغَلَّ [izbeġalle] إِبْتَلَّ [ibtelle] maʹnâsına gelmesi belki إِزْبَغَلَّ kelimesinin kelâm-ı ʹArabda vukûʹu gayr-i zâhirdir. Pes savâb budur ki tashîf-i nâsıha haml olunup aslı إِرْمَعَلَّ dir denile râ΄-i mühmele ve ʹayn-ı gayr-i muʹceme ile ve mîm’le.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı