اَلْإِسْتُ [el-ist] (hemzenin kesri ve sîn’in sükûnuyla) Temel ve asl ve esâs maʹnâsınadır. Bu münâsebetle إِسْتُ الدَّهْرِ [istu’d-dehr] zamân-ı kadîme ıtlâk olunur, niteki أُسُّ الدَّهْرِ [ussu’d-dehr] dahi bu maʹnâda istiʹmâl olunur; yukâlu: مَا زَالَ فُلاَنٌ مَجْنُونًا عَلَى إِسْتِ الدَّهْرِ وَأُسِّ الدَّهْرِ أَيْ عَلَى قِدَمِهِ وَوَجْهِهِ يَعْنِي لَمْ يَزَلْ يُعْرَفُ بِالْجُنُونِ Yaʹnî “Öteden beri mecnûndur.” Ve tekûlu: فَعَلْتُ ذَلِكَ عَلَى إِسْتِ الدَّهْرِ أَيْ عَلَى وَجْهِ الدَّهْرِ Yaʹnî “Ez-kadîm onu ben ederim ve ederek geldim.”
اَلْإِسْتُ [el-ist] (hemzenin kesri ve sîn’in sükûnuyla) Asl maʹnâsına, kök; yukâlu: مَا زَالَ عَلَى اسْتِ الدَّهْرِ مَجْنُونًا أَيْ لَمْ يَزَلْ يُعْرَفُ بِالْجُنُونِ Ve إِسْتُ الدَّهْرِ [istu’d-dehr] ʹArabların إِسُّ الدَّهْرِ [issu’d-dehri] dedikleri gibidir, ehad-ı sîneyn tâ’ya kalb olunmuştur, nitekim طَسٌّ [ṯaṡṡ]te طَسْتٌ [ṯast] derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı