اَلْإِسْنَاتُ [el-isnât] (إِسْنَادٌ [isnâd] vezninde) Kıtlığa mübtelâ olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْنَتَ الْقَوْمُ إِذَا أَجْدَبُوا
اَلْإِسْنَاتُ [el-isnât] Kavm kıtlığa dâhil olmak; yukâlu: أَسْنَتَ الْقَوْمُ أَيْ أَجْدَبُوا Bunun aslı سَنَهٌ [seneh]ten me΄hûzdur, vâv’ı tâ’ya kalb etmişlerdir, tâ ki أَسْنَتَ الْقَوْمُ ile أَسْنَى الْقَوْمُ kavlinin beyni mütemeyyiz ola. Ve أَسْنَى الْقَوْمُ “Kavm bir sene kâ΄im oldu” demektir. Ve Ferrâ rahimehullâhu eyitti: سَنَهٌ [seneh]in âhirindeki hâ üçüncü harf olmağın asliyye zann edip tâ’ya kalb ettiler; tekûlu minhu: أَصَابَهُمُ السَّنِتُ بِالتَّاءِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı