اَلْإِسْمَاحُ [el-ismâḩ] (hemzenin kesriyle) Bu dahi civân-merd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْمَحَ الرَّجُلُ بِمَعْنَى سَمُحَ Ve serkeş insân ve hayvân yavaşıyıp râm ve münkâd olmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: أَسْمَحَتْ قَرُونَتُهُ إِذَا ذَلَّتْ نَفْسُهُ ve yukâlu: أَسْمَحَتِ الدَّابَّةُ إِذَا لاَنَتْ بَعْدَ اسْتِصْعَابٍ
اَلْإِسْمَاحُ [el-ismâḩ] (hemzenin kesriyle) Zelîl olmak; ve minhu kavluhum: “أَسْمَحَتْ قَرُونَتُهُ” أَيْ ذَلَّتْ نَفْسُهُ وَتَابَعَتْ Ve قَرُونَةٌ [ḵarûnet] ḵâf’ın fethi ve râ-i mühmelenin zammıyla nefs maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı