اَلْإِصْطَبْلُ [el-iṡṯabl] (جِرْدَحْلٌ [cirdaḩl] vezninde) Âhûra denir, مَوْقِفُ دَابَّةٍ [mevḵifu dâbbet] maʹnâsına. Ve bu lügat-ı Şâmiyye’dir. Şârih der ki mü΄ellif مَأْوَى الدَّابَّةِ ʹunvânıyla îrâd eylese enseb idi. Ve bunun hemzesi asliyyedir, İbn Dureyd bunu müvelledâttan ʹadd eyledi. Mü΄ellif Şâmiyye ile ona telmîh eylemiştir. Ve cemʹinde أَصَاطِبُ [eṡâṯib] denir.
اَلْإِصْطَبْلُ [el-iṡṯabl] (hemzenin kesri ve ṡâd’ın sükûnu ve ṯâ’nın fethiyle) Ahır ki onda davar bağlanır. Ve إِصْطَبْلٌ [iṡṯabl]ın evvelinde olan elif nefs-i kelimedendir, zâ΄id değildir, zîrâ zevâtü’l-erbaʹ olan esmânın evveline harf-i zâ΄id dâhil olmaz, meger efʹâl üzerine cârî olan esmâ ola, pes zevât-ı hamse olanın evveli harf-i zâ΄id olmak ebʹaddır. Ve Ebû ʹAmr eyitti: إِصْطَبْلٌ kelâm-ı ʹArabdan değildir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı