اَلْإِلْفُ [el-ilf] (hemzenin kesriyle) Hem-dem ve enîse denir; tekûlu: هُوَ إِلْفِي أَيْ أَلِيفِي Cemʹi آلاَفٌ [âlâf] gelir, أَقْسَامٌ [aḵsâm] vezninde. Ve
إِلْفٌ [ilf] ve
إِلْفَةٌ [ilfet] Tarafeynden üns ve ülfet olunan hatuna denir; yukâlu: هِيَ إِلْفٌ وَإِلْفَةٌ أَيْ تَأْلَفُهُ وَتَأْلَفُكَ Ve
إِلْفٌ [ilf] Masdar olur, üns ve ülfet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَلِفَ الشَّيْءُ إِلْفًا وَأَلْفًا بِفَتْحِهَا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَنِسَ
اَلْإِلْفُ [el-ilf] (hemzenin kesri ve lâm’ın sükûnuyla) Enîs ve hemdem; yukâlu: حَنَّتِ الْإِلْفُ إِلَى الْإِلْفِ Ve حِنَّةٌ [ḩinnet] ḩâ-i mühmelenin kesri ve nûn’un teşdîdiyle ârzû maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı