اَلْإِيتَاءُ [el-îtâ΄] (إِيفَاءٌ [îfâ΄] vezninde) Sevk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: آتَى إِلَيْهِ الشَّيْءُ إِيتَاءً إِذَا سَاقَهُ Ve vermek maʹnâsınadır; yukâlu: آتَى فُلَانًا شَيْئًا إِذَا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ Ve ʹivaz ve mükâfât eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: آتَى فُلَانًا إِذَا جَازَاهُ
اَلْإِيتَاءُ [el-îtâ΄] (hemzenin kesri ve meddiyle) Vermek, iʹtâ΄ maʹnâsına; tekûlu: آتَيْتُهُ إِيتَاءً إِذَا أَعْطَيْتَهُ Ve
إِيتَاءٌ [îtâ΄] Getirmek maʹnâsına dahi gelir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿آتِنَا غَدَاءَنَا﴾ (الكهف، 62) أَيْ إِئْتِنَا بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı