اَلْإِيحَادُ [el-îḩâd] (hemzenin kesriyle) Bir nesneyi yâ bir kimseyi yalnız eylemek maʹnâsınadır. Bu münâsebetle أَوْحَدَهُ لِلْأَعْدَاءِ derler, تَرَكَهُ maʹnâsına; yaʹnî “Düşmana mukâbil onu yalnız bıraktı” demektir. Ve “Filân adam yalnızca kaldı, ehl ve akribâsı kalmadı” diyecek yerde أَوْحَدَ اللهُ جَانِبَهُ derler, بَقِيَ وَحْدَهُ maʹnâsına. Ve
إِيحَادٌ [îḩâd] Bârî taʹâlâ bir adamı ʹilm ve fazîlet ve sâ΄ir meziyyet cihetiyle ferîd-i asr kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْحَدَ اللهُ فُلاَنًا إِذَا جَعَلَهُ وَاحِدَ زَمَانِهِ Ve bir dâne doğurmak maʹnâsınadır ki ikiz doğurmak mukâbilidir; yukâlu: أَوْحَدَتِ الشَّاةُ إِذَا وَضَعَتْ وَاحِدَةً
اَلْإِيحَادُ [el-îḩâd] Bir doğurmak; yukâlu: أَوْحَدَتِ الشَّاةُ فَهِيَ مُوحِدَةٌ إِذَا وَضَعَتْ وَاحِدًا مِثْلُ أَفْرَدَتْ إِذَا وَضَعَتْ فَرْدًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı