اَلتَّنْبِيتُ [et-tenbît] (تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde) Beslemek ve perverde eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: نَبَّتَ الصَّبِيَّ إِذَا رَبَّاهُ Ve şecer yâhûd nebât dikmek maʹnâsınadır; yukâlu: نَبَّتَ الشَّجَرَ وَالْحَبَّ إِذَا غَرَسَهُ Ve تَنْبِيتٌ [tenbît] ism olur, yerde biten mutlakan küçük ve büyük şecere denir; tâ’nın kesriyle de câ΄izdir.
اَلتَّنْبِيتُ [et-tenbît] (ʹalâ-vezni اَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Ağaç dikmek; yukâlu: نَبَّتَ الشَّجَرَ تَنْبِيتًا غَرَسَهُ ve yukâlu: نَبِّتْ أَجَلَكَ بَيْنَ عَيْنَيْكَ Yaʹnî “Ecelini dikilmiş fidan gibi gözün önünde hâzır gör.” Ve
تَنْبِيتٌ [tenbît] تَرْبِيَةٌ [terbiyet] maʹnâsına da gelir; yukâlu: نَبَّتُّ الصَّبِيَّ تَنْبِيتًا إِذَا رَبَّيْتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı