اَلتَّوْبَةُ النَّصُوحُ [et-tevbetu’n-naṡûḩ] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Tevbe-i sâdıka demektir yâhûd rücûʹ ve tevbe ettiği günâha bir dahi rücûʹ eylememek yâhûd tevbe eylediği günâhı bir dahi irtikâb eylememeğe kasd-ı niyyetle mukarrer olan tevbeden ʹibârettir. Mü΄ellif bununla işbu: ﴿تُوبُوا إِلَى اللهِ تَوْبَةً نَصُوحًا﴾ kerîmesine işâret eylemiştir. Beyḋâvî der ki نَصُوحٌ [naṡûḩ] ebniye-i mübâlagadandır, tevbe ile nefsine nush eden tâ΄ibin sıfatıdır, baʹdehu mübâlagaten isnâd-ı mecâzî cihetiyle tevbeye vasf olmuştur. İmâm ʹAlî radıyallâhu ʹanhu hazretlerinden su΄âl ettiklerinde altı nesneden ʹibârettir dediler ki zünûb-ı mâziyeye nedâmet ve ferâ΄iz-i fâ΄iteyi kazâ΄ ve redd-i mezâlim ve istihlâl-ı husûm ve zünûba ʹâ΄id olmamağa ʹazîmet ve sâbıkta nefsi maʹsiyette eylediği gibi min-baʹd tâʹât-ı ilâhiyyede terbiye eylemektir.
اَلتَّوْبَةُ النَّصُوحُ [et-tevbetu’n-naṡûḩ] (nûn’un fethi ve ṡâd’ın zammıyla) مَأْخُوذَةٌ مِنَ النُّصُوحِ بِالضَّمِّ وَهِيَ التَّوْبَةُ الصَّادِقَةُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı