اَلتَّوَجُّهُ [et-teveccuh] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bir nesneye doğru yönelmek maʹnâsınadır; yukâlu: تَوَجَّهَ إِلَيْهِ إِذَا أَقْبَلَ Ve ʹasker bozulmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَوَجَّهَ الْجَيْشُ إِذَا انْهَزَمَ Ve pek pîr-i fânî olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَوَجَّهَ الشَّيْخُ إِذَا وَلَّى وَكَبِرَ
اَلتَّوَجُّهُ [et-teveccuh] (fethateynle ve cîm’in zammı ve teşdîdiyle) Bir nesneye yüz tutmak; tekûlu: تَوَجَّهْتُ نَحْوَكَ وَتَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ Ve
تَوَجُّهٌ [teveccuh] Bir kimse ziyâde pîr olmağa dahi derler; yukâlu: تَوَجَّهَ الشَّيْخُ إِذَا وَلَّى وَأَدْبَرَ Ve
تَوَجُّهٌ [teveccuh] Efşâna oturmağa dahi derler. Ve fi’l-meseli: “أَحْمَقُ مَا يَتَوَجَّهُ” Yaʹnî “Efşâna oturanların ahmakıdır” ki ne vechile oturmalıdır bilmez.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı