اَلْخَفِيَّانِ [el-ḣafiyyân] (tesniye bünyesiyle) Bir adamın âvâzıyla yerde olan izine ıtlâk olunur; ve minhu kavluhum: إِذَا حَسُنَ مِنَ الْمَرْأَةِ خَفِيَّاهَا حَسُنَ سَائِرُهَا يَعْنِي صَوْتُهَا وَأَثَرُ وَطْئِهَا الْأَرْضَ Maʹlûmdur ki savtın hüsn ve letâfeti ehl-i edeb ü hayâ olmasına ve izin hüsn ve letâfeti sühûlet ve nezâketle yürümesine delâlet eder.
اَلْخَفِيَّانِ [el-ḣafiyyân] (ḣâ’nın [fethi] ve fâ’nın kesriyle) Tesniyesi. Ve
خَفِيَّانِ [ḣafiyyân] Âvâzla ize dahi derler. Kâle baʹzu’l-ʹArabi: إِذَا حَسُنَ مِنَ الْمَرْأَةِ خَفِيَّاهَا حَسُنَ سَائِرُهَا Yaʹnî âvâzı mülâyim olsa ki bu edeb ve hayâ ehli olmasına delâlet eder ve izi birbirine karîb olup eseri yerde tamâm karar etse ki bu sağrısı ve yanları dolu olmasına delâlet eder.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı