اَلزَّغْلُ [ez-zaġl] (zây’ın fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) Bir nesneyi defʹa defʹa dökmek maʹnâsınadır; yukâlu: زَغَلَ الْمَاءَ زَغْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا صَبَّهُ دُفَعًا Burada دُفَعٌ [dufaʹ] غُرَفٌ [ġuref] vezninde cemʹdir. Ve
زَغْلٌ [zaġl] Ağızdan nesne püskürmek maʹnâsınadır; yukâlu: زَغَلَهُ إِذَا مَجَّهُ Ve yavru anasını emmek maʹnâsınadır ki lâzımıyla tefsîrdir; yukâlu: زَغَلَ الْجَدْيُ أُمَّهُ إِذَا رَضَعَهَا Ve deve sidiğini atarak bevl eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: زَغَلَتِ النَّاقَةُ بِبَوْلِهَا إِذَا رَمَتْ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı