اَلزُّقْلُ [ez-zuḵl] (zây’ın zamm ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
اَلزَّوَاقِيلُ [ez-zevâḵîl] (أَبَابِيلُ [ebâbîl] vezninde) Uğrulara denir; yukâlu: هُمْ زُقْلٌ وَزَوَاقِيلُ أَيْ لُصُوصٌ Mü΄ellif müfredlerinden sükût eylemiştir. Ve زَوَاقِيلُ الْعِمَامَةِ [zevâḵîlu’l-ʹimâmet] baştan sarığın altından ihrâc olunan saçlara ve perçemlere denir; yukâlu: أَخْرَجُو الزَّوَاقِيلَ مِنْ تَحْتِ الْعَمَائِمِ وَهِيَ الشُّعُورُ الَّتِي يُخْرِجُونَهَا مِنْ تَحْتِهَا Burada mü΄ellif müsâmaha ile tefsîr eylemiştir, zîrâ أَنْ تُخْرَجَ الشُّعُورُ مِنْ تَحْتِهَا ʹibâretiyle resm eylemiştir, ekser-i mahallerde bu ʹunvânla taʹrîf eylemek ʹâdetidir. Esâs’ta ve sâ΄ir ümmehâtta وَهِيَ الشُّعُورُ الَّتِي يُخْرِجُونَهَا مِنْ تَحْتِ الْعَمَائِمِ ʹibâretiyle müfesser olmakla burada أَنْ kelimesi masdariyye olmağın خُرُوجٌ ile mü΄evvel ve masdar bi-maʹnâ ism-i fâʹil olmağın اَلْخَارِجُ ile mesbûktur. Ve bu muttaridedir, niteki evâ΄il-i Ḩâşiye-i Muṯavvel’de Ḩasan Çelebî tansîs eylemiştir ve bi’d-defeʹât mahallerinde sebt olunmuştur, fe-lâ tagfel.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı