اَلزَّكَاةُ [ez-zekât] (حَصَاةٌ [ḩaṡât] vezninde) Her nesnenin hâlis ve pâkizesine denir, safvet maʹnâsınadır. Ve kişinin kendi mâlından ihrâc ve infâk eylediği mikdâr-ı muʹayyene ıtlâk-ı şerʹîdir ki mâlını tathîr için ifrâz eder; yukâlu: أَعْطَى زَكَاةَ مَالِهِ وَهِيَ مَا أَخْرَجَهُ مِنْهُ لِيُطَهِّرَهُ بِهِ Şârih der ki زَكَاةٌ [zekât] lafzının aslı فَعَلَةٌ [faʹalet]tir, صَدَقَةٌ [ṡadaḵat] vezninde, tahâret ve nemâ΄ ve bereket maʹnâlarına olup baʹdehu mâl-ı merkûmda istiʹmâl olundu.
اَلزَّكَاةُ [ez-zekât] (zâ’nın fethi ve kâf’ın fethi ve meddiyle) Mâldan ihrâc olunan hisse-i muʹayyene ki maʹrûftur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı