Kamus-ı Muhit - الزلم maddesi

اَلزَّلْمُ [ez-zelm] (zây’ın fethiyle) Hatâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: زَلَمَ الرَّجُلُ زَلْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخْطَأَ Ve doldurmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَلَمَ الْإِنَاءَ إِذَا مَلَأَهُ Ve vergiyi azaltmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَلَمَ عَطَاءَهُ إِذَا قَلَّلَهُ Ve burun kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: زَلَمَ أَنْفَهُ إِذَا قَطَعَهُ

اَلزَّلَمُ [ez-zelem] (fethateynle) ve

اَلزُّلَمُ [ez-zulem] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) Çatal tırnaklı hayvânın bakanağına denir, ظِلْفٌ [żilf] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin bakanağın ensesinde olan sivrice mühreye denir. Ve yeleksiz oka denir. Ve kumar okuna denir ki Câhiliyye’de onlar ile istiksâm ederler idi, meselâ bir kimse bir emre mübâşeret edecek olsa okun birine emr ve birine nehy tahrîr ve bir zarf içre vazʹ edip elini ona idhâl eder idi, ne gûne çıkar ise onunla ʹâmil olur idi;cemʹi أَزْلَامٌ [ezlâm] gelir. Ve

زَلَمٌ [zelem] ve

زُلَمٌ [zulem] Ada tavşanına denir, وَبْرٌ [vebr] maʹnâsına ki وِبَارٌ [vibâr]ın müfredidir;cemʹi أَزْلَامٌ [ezlâm] gelir.

Vankulu Lugatı - الزلم maddesi

اَلزَّلْمُ [ez-zelm] (zâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Doldurmak; tekûlu: زَلَمْتُ الْحَوْضَ إِذَا مَلَأْتَهُ Ve

زَلْمٌ [zelm] Bahşişi az vermeğe dahi derler; tekûlu: زَلَمْتُ عَطَاءَهُ إِذَا قَلَّلْتَهُ

اَلزَّلَمُ [ez-zelem] (fethateynle) Yeleksiz ok, قِدْحٌ [ḵidḩ] maʹnâsına.

اَلزُّلَمُ [ez-zulem] (zâ’nın zammı ve lâm’ın fethiyle) Bi-maʹnâhu.