Kamus-ı Muhit - الزمال maddesi

اَلزَّمْلُ [ez-zeml] (حَمْلٌ [ḩaml] vezninde) ve

اَلزَّمَالُ [ez-zemâl] (جَمَالٌ [cemâl] vezninde) ve

اَلزَّمَلَانُ [ez-zemelân] (fetehâtla) Dâbbe kısmı cünbüş ve vecd ve neşâtından bir tarafa aksayıp yektirir gibi yanın yanın yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: زَمَلَ الْفَرَسَ زَمْلًا وَزَمَالًا وَزَمَلَانًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا مَشَى كَأَنَّهُ يَظْلَعُ مِنْ نَشَاطِهِ Ve

زَمْلٌ [zeml] Bir adamı davar üzere ardına alıp redîf eylemek, ʹalâ-kavlin mihaffe ve mahmil makûlesinde kendisine denk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: زَمَلَهُ زَمْلًا إِذَا أَرْدَفَهُ أَوْ عَادَلَهُ

اَلزِّمَالُ [ez-zimâl] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir adam bir yanı üzere çöküp öbür yanını yukarıca kaldırarak seğirtmek maʹnâsınadır, gûyâ ki bir ayağının üzerine iʹtimâd eder ki öbür yanında zor olmaz; yukâlu: زَمَلَ الرَّجُلُ زِمَالًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا عَدَا مُعْتَمِدًا فِي أَحَدِ شِقَّيْهِ رَافِعًا جَنْبَهُ الْآخَرَ Ve

زِمَالٌ [zimâl] Devenin ayağına ʹârız olan aksaklığa denir; yukâlu: بِالْبَعِيرِ زِمَالٌ أَيْ ظَلْعٌ Ve su tulumunun sargısına denir; cemʹi زُمُلٌ [zumul]dür, كُتُبٌ [kutub] vezninde ve أَزْمِلَةٌ [ezmilet]tir, أَشْرِبَةٌ [eşribet] vezninde.

اَلزُّمَّلُ [ez-zummel] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) ve

اَلزُّمَلُ [ez-zumel] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) ve

اَلزِّمْلُ [ez-ziml] (zây’ın kesriyle عِدْلٌ [ʹidl] vezninde) ve

اَلزُّمَيْلُ [ez-zumeyl] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) ve

اَلزُّمَّيْلُ [ez-zummeyl] (قُبَّيْطٌ [ḵubbeyṯ] vezninde) ve

اَلزُّمَّالُ [ez-zummâl] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) ve

اَلزَّمِلُ [ez-zemil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve

اَلْإِزْمَلُّ [el-izmell] (قِرْشَبٌّ [ḵirşebb] vezninde) ve

اَلزُّمَيْلَةُ [ez-zumeylet] (جُهَيْنَةُ [cuheynet] vezninde) ve

اَلزُّمَّيْلَةُ [ez-zummeylet] (قُبَّيْطَةٌ [ḵubbeyṯat] vezninde) ve

اَلزُّمَّالَةُ [ez-zummâlet] (رُمَّانَةٌ [rummânet] vezninde) Korkak ve zaʹîfü’n-nefs bî-zehre adama denir; taşrada bir mâdde zuhûr eylese cübn ve rehâvetinden çıkmayıp esvâbına sarılıp yatar.

Vankulu Lugatı - الزمال maddesi

اَلزُّمَّالُ [ez-zummâl] (zâ’nın zammı ve mîm’in teşdîdiyle) Bi-maʹnâhu.