اَلسُّنْبُكُ [es-sunbuk] (قُنْفُذٌ [ḵunfuž] vezninde) Bir gûne yelmeye denir. Ve bütün tırnaklı devâbbın tırnakları ucuna denir; yukâlu: سُنْبُكُ الْفَرَسِ أَيْ طَرَفُ حَافِرِهِ Ve سُنْبُكُ السَّيْفِ [sunbuku’s-seyf] kılıç kınında olan zînetin ucuna ıtlâk olunur. Ve سُنْبُكُ الْمَطَرِ [sunbuku’l-maṯar] yağmurun evveline denir. Ve سُنْبُكُ الْبَيْضِ [sunbuku’l-bayḋ] tolganın tepesine denir. Ve سُنْبُكُ الْبُرْقُعِ [sunbuku’l-burḵuʹ] peçenin enseye bağladıkları bağından ʹibârettir. Ve سُنْبُكُ الْأَرْضِ [sunbuku’l-arḋ] galîz olup hayr ve menfaʹati az olan por yere denir. Ve bir nesnenin vakt ve zamân-ı idrâkine ıtlâk olunur; yukâlu. كَانَ ذَلِكَ عَلَى سُنْبُكِهِ أَيْ عَلَى عَهْدِهِ Ve bir nesneden sâbık ve mütekaddim olana denir; yukâlu: سُنْبُكٌ مِنْ كَذَا أَيْ مُتَقَدِّمٌ مِنْهٌ
اَلسُّنْبُكُ [es-sunbuk] (sîn’in ve bâ’nın zammı ve mâ-beyninde nûn’un sükûnuyla) Bütün tırnaklı davarın tırnağının kenârının mukaddemidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı