اَلشَّاسِبُ [eş-şâsib] (sîn’in kesriyle) Bünyesi ince arık olup vücûdu yâbis olan insân ve hayvâna denir; ʹalâ-kavlin sonradan arık ve zebûn olmuşa denir, مَهْزُولٌ [mehzûl] maʹnâsına. Ve ʹalâ-re΄yin شَازِبٌ [şâzib] lafzında lügattir, lâkin kavl-i evvel ile bunun farkı çendân maʹlûm değildir. Cemʹi شُسْبٌ [şusub] gelir şîn’in zammıyla.
اَلشَّاسِبُ [eş-şâsib] Arık olan atların yâbisi yaʹnî ziyâde arık olanı شَاسِفٌ [şâsif] gibi, شَازِبٌ [şâzib] gibi değil ki egerçi شَازِبٌ [şâzib] dahi arık olana derler, ammâ شَاسِبٌ [şâsib] mertebesinde değildir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı