اَلشَّاسِفُ [eş-şâsif] Zaʹf ve hüzâlden değnek gibi incelip kupkuru olmuş hayvâna denir; yukâlu: بَعِيرٌ شَاسِفٌ أَيْ يَابِسٌ ضُمْرًا وَهُزَالاً [Ve] mutlakan kupkuru kalmış nesneye denir; yukâlu: سِقَاءٌ شَاسِفٌ أَيْ قَاحِلٌ
اَلشَّاسِفُ [eş-şâsif] (sîn’in kesriyle) Arıklayıp iğlemeden kuru olan hayvân,شَاسِبٌ [şâsib] gibi, Yaʹḵûb rivâyeti üzere; yukâlu: شَسَفَ الْبَعِيرُ يَشْسُفُ شَسُوفًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve Ṡurâḩ’ta bâb-ı hâmise işâret olunmuştur, egerçi Ḵâmûs’ta bâb-ı hâmise dahi işâret olunmuştur ve lâkin nüsah-ı Cevherî’de mazbût olan ve Maṡâdır’da mansûsun ʹaleyh olan bâb-ı evveldir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı