اَلْفَضْخُ [el-faḋḣ] (fâ’nın fethi ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla) İçi boş nesneyi kırmak maʹnâsınadır ki hasâ΄istendir, kabak ve baş ve kavun gibi; yukâlu: فَضَخَ الْبِطِّيخَ أَوِ الرَّأْسَ فَضْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا كَسَرَهُ Ve شَدْخٌ [şedḣ] maʹnâsınadır ki mü΄ellife göre ratb yâhûd yâbis nesneyi kırıp ufatmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَضَخَهُ بِمَعْنَى شَدَخَهُ Ve göz çıkarmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: فَضَخَ عَيْنَهُ إِذَا فَقَأَهَا Ve فَضْخُ الْمَاءِ [faḋḣu’l-mâ΄] hîn-i inzâlde menînin dik dik atmasından ʹibârettir. Mü΄ellif bununla işbu hadîse işâret eylemiştir. Kâle fi’n-Nihâye: وَفِي حَدِيثِ عَلِيٍّ قَالَ لَهُ إِذَا رَأَيْتَ فَضْخَ الْمَاءِ فَاغْتَسِلْ أَيْ دَفْقَهُ يُرِيدُ بِهِ الْمَنِيَّ
اَلْفَضْخُ [el-faḋḣ] (fâ’nın fethi ve ḋâd’ın sükûnuyla) Başı yarmak; yukâlu: فَضَخْتُ رَأْسَهُ أَيْ شَدَخْتُهُ Ve شَدْخٌ [şedḣ] şîn-i muʹceme ve dâl-ı mühmele ile başı yarmağa derler. Ve hurmâ koruğın ufatmağa dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı