اَلْقَهْزُ [el-ḵahz] (ḵâf’ın fethi ve kesri ve hâ’nın sükûnuyla) ve
اَلْقَهْزِيُّ [el-ḵahziyy] (yâ-yı nisbetle) Bir gûne siyâba denir ki tiftik gibi nâzük ve latîf kırmızı yünden nesc olunup baʹzen harîr dahi halt ve izâfe ederler; şal gibi bir câme olur. Kâle’ş-şârih fi’n-Nihâye ve fî hâdîsi ʹAlî radıyallâhu ʹanhu: ḣإِنَّ رَجُلاً أَتَاهُ وَعَلَيْهِ ثَوْبٌ مِنْ قَهْزٍḢ Kâle’z-Zemaḣşerî: اَلْقَهْزُ ضَرْبٌ مِنَ الثِّيَابِ تُتَّخَذُ مِنْ صُوفٍ كَالْمِعْزَى وَرُبَّمَا خَالَطَهُ الْحَرِيرُ Ve
قَهْزٌ [ḵahz] (غَمْزٌ [ġamz] vezninde) Masdar olur, sıçramak maʹnâsına; yukâlu: قَهَزَ الظَّبْيُ قَهْزًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا وَثَبَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı