اَلْكُشْيَةُ [el-kuşyet] (غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde) Keler dedikleri cânverin karnında olan yağa denir ki iki yanlarında uzun uzadı olur, ʹalâ-kavlin kuyruğunun dibine ve köküne denir; yukâlu: أَكَلَ كُشْيَةَ الضَّبِ وَهِيَ شَحْمَةُ بَطْنِهِ أَوْ أَصْلُ ذَنَبِهِ Ve minhu’l-meselu: “أَطْعِمْ أَخَاكَ كُشْيَةَ الضَّبِّ” Bu mesel bir adamı bir kimse ile müvâsât ve muʹâşerete igrâ΄ ve teşvîk eylemek mevkiʹinde îrâd olunur ve baʹzılar ʹindinde hezl ve istihzâ΄ mahallinde darb olunur. Kavl-i evvel maʹnâ-yı evvele göredir, zîrâ zikr olunan yağ ʹinde’l-aʹrâb muʹteberdir ve sânî maʹnâ-yı sânîye göredir, niteki أَطْعِمْ أَخَاكَ مِنْ عَقَنْقَلِ الضَّبِّ” dahi derler.
اَلْكُشْيَةُ [el-kuşyet] (kâf’ın zammı ve şîn’in sükûnuyla) Keler karnında olan yağ, شَحْمَةُ الضَّبِّ maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı