اَلْكِفَايَةُ [el-kifâyet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Bir nesneyi bir kimseye yetiştirmek ve yetişir eylemek maʹnâsınadır ki onunla gayrdan müstagnî eylemekten ʹibârettir, Fârisîde beside kerden denir; yukâlu: كَفَاهُ مَؤُونَتَهُ يَكْفِيهِ كِفَايَةً إِذَا جَعَلَهَا كَافِيَةً لَهُ Ve bir nesne bir adama yetişir olmak maʹnâsınadır ki sâ΄ire ihtiyâcı kalmaz olur; tekûlu: كَفَاكَ الشَّيْءُ إِذَا حَصَلَ بِهِ الْإِسْتِغْنَاءُ عَنْ غَيْرِهِ Pes fiʹl-i mezbûr iki mefʹûle müteʹaddî oldukta جَعَلَ maʹnâsını tazmînle “Mühimmini yetiştirdi” maʹnâsına olur ve bir mefʹûle müteʹaddî oldukta “Ona kifâyet ve vefâ eyledi” Yaʹnî “Yeter ve yetişir oldu” maʹnâsına olur. Ve kavluhu taʹâlâ: ﴿وَكَفَا بِاللهِ وَكِيلًا﴾ Yaʹnî “Kâr-sâz olan Hazret-i Ḣudâ-yı müteʹâl kâfidir.” Yaʹnî iş bitirmeğe yetişir gayrdan istimdâda hâcet yoktur.
اَلْكِفَايَةُ [el-kiyâfet] (kâf’ın kesri ve fâ’nın tahfîfiyle) Bir nesneye vefâ etmek; tekûlu: كَفَاهُ مُؤْنَتُهُ كِفَايَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي ve yukâlu: كَفَاكَ الشَّيْءُ يَكْفِيكَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı