اَلْكَظُّ [el-każż] (حَظٌّ [ḩażż] vezninde) Taʹâm miʹdeyi soluk alınmayacak derecede doldurup imtilâya uğratmak maʹnâsınadır; yukâlu: كَظَّهُ الطَّعَامُ كَظًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَلَأَهُ حَتَّى لاَ يُطِيقَ النَّفَسَ Ve
كَظٌّ [każż] Sıfat olur, umûr-ı şedîde kendisini basıp nefes almayacak mertebe ʹâciz ve fürû-mânde olmuş adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ كَظٌّ إِذَا صَارَ قَدْ بَهَظَتْهُ الْأُمُورُ فَعَجَزَ عَنْهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı