اَلْمُحَابَاةُ [el-muḩâbât] (مُبَاهَاةٌ [mubâhât] vezninde) ve
اَلْحِبَاءُ [el-ḩibâ΄] (جِدَالٌ [cidâl] vezninde) Bir kimseye meyl ve teveccüh edip bi’l-ihtisâs müsâʹade ve nusret eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: حَابَاهُ مُحَابَاةً وَحِبَاءً إِذَا نَصَرَهُ وَاخْتَصَّهُ وَمَالَ إِلَيْهِ Şârih der ki مُحَابَاةٌ فِي الْبَيْعِ [muḩâbât fi’l-beyʹ] ki müsâmaha ve müsâhele maʹnâsına müstaʹmeldir, bundan me΄hûzdur. Ve lisânımızda bî-muhâbâ şöyle ettim taʹbîri مُحَابَاةٌ [muḩâbât] muharrefidir ki müsâmaha maʹnâsınadır.
اَلْمُحَابَاةُ [el-muḩâbât] (mîm’in zammı ile) ʹAtâ kılmak; yukâlu: حَابَيْتُهُ فِي الْبَيْعِ مُحَابَاةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı