اَلْمِشْلَوْزُ [el-mişlevz] (mîm’in kesri ve lâm’ın fethiyle) Lübbü tatlı olan zerdaliye denir; tekûlu: أَكَلْنَا الْمِشْلَوْزَ أَيِ الْمِشْمِشَةَ الْحُلْوَةَ الْمُخِّ Ezherî bunu ḣش،ل،زḢ mâddesinde resm eyledi, lâkin ehakk olan mevâkiʹ-i selâsenin birinde zikr olunmaktır. Evvelen muzâʹafü’ş-şîn mevkiʹidir, zîrâ sadrı muzâʹaftır ki murâd ḣمِشْḢ lafzıdır. Sâniyen muʹtellü’z-zây mevkiʹidir, zîrâ ʹacuzu ki murâd ḣلَوْزٌḢ dir, ecveftir. Sâlisen rubâʹiyyü’ş-şîn mevkiʹidir ve bu ensebdir, zîrâ kelime-i mezbûre mürekkebdir, yaʹnî مِشْمِشٌ [mişmiş] ile لَوْزٌ [levz]den menhûte olmakla شَقَحْطَبَ ve حَيْعَلَ kelimeleri gibi olmuştur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı