اَلنَّبَّاخُ [en-nebbâḣ] (كَتَّانٌ [kettân] vezninde) ve
اَلْأَنْبَخَانُ [el-enbeḣân] (hemzenin ve bâ’nın fethiyle) Mâyası pek ekşiyip fâsid olmuş hamûra denir. Muzhir-i Suyûṯî’de أَنْبَخَانٌ [enbeḣân] sıfat olarak vezni efʹalân olmak üzere mersûmdur ki hemzesi zâ΄idedir. Mü΄ellif cîm’le أَنْبَجَانٌ [enbecân] kelimesinin أَرْوَنَانٌ [ervenân] lafzından gayrı nazîri yoktur demekle işbu أَنْبَخَانٌ [enbeḣân] lafzı onu hâdimdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı