اَلنُّبُوحُ [en-nubûḩ] (nûn’un zammıyla) Oba halkının gırîv ve hengâmesi ve köpeklerinin asvâtına denir ki mecmûʹu birden mesmûʹ olur; tekûlu: سَمِعْتُ نُبُوحَ الْحَيِّ أَيْ ضَجَّتَهُمْ بِمَا مَعَهُمْ مِنْ كِلاَبٍ Burada نُبُوحٌ [nubûḩ] نَبْحٌ [nebḩ]in cemʹidir ki ism olarak müstaʹmeldir. Esâs’ın beyânına göre asl نَبْحٌ [nebḩ] ve نَبَاحٌ [nebâḩ] kelb savtına ki ürümek taʹbîr olunur, mevzûʹdur, baʹdehu geyik makûlesi hayvân asvâtında dahi istiʹmâl olundu. Ve
نُبُوحٌ [nubûḩ] Cemâʹat-i kesîreye ıtlâk olunur.
اَلنُّبُوحُ [en-nubûḩ] (nûn’un ve bâ’nın zammıyla) Kabîlenin gürültüsü ve şamatası ve kelblerinin âvâzı. Ondan sonra her kesrete ve ʹizzete نُبُوحٌ [nubûḩ] dediler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı