اَلْهَارِبُ [el-hârib] (ism-i fâʹildir) Firâr edici demektir. Bu münâsebetle sudan gelen davara ıtlâk olunur, ʹâdetâ obaya yâhûd merʹâya doğru sürʹat eylediklerine mebnî; niteki suya varana قَارِبٌ [ḵârib] ıtlâk olunur; ve minhu yekûlûne: “مَا لَهُ هَارِبٌ وَلاَ قَارِبٌ” أَيْ صَادِرٌ عَنِ الْمَاءِ وَلاَ وَارِدٌ Yaʹnî “Filânın suya varıp gelen hayvânı yoktur ki!” Bir nesneye mâlik değildir demektir. Ve kâle baʹzuhum maʹnâhu: لَيْسَ أَحَدٌ يَهْرُبُ مِنْهُ وَلاَ أَحَدٌ يَقْرُبُ إِلَيْهِ Yaʹnî “Kendiden havf edip tebâʹud eden ve nefʹini me΄mûlle tarafına mütekarrib olan kimsesi yoktur ki!” Elinden hayr u şerr gelmez, katʹâ adamlıktan ʹalâkası yoktur demektir. Ve bu nefy makâmına mahsûs olan taʹbîrâttandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı