اَلْوَشِيعَةُ [el-veşîʹat] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Yol yol tozmuş gubâra denir. Ve cullâhların elvân iplik sardıkları ağaçtan âlete denir ki buna göre üzerine yumak sarılan ağaç olur; kezâlik nessâcların argaç sardıkları kamışa denir, buna göre masura içre olan kamış olur. Ve yol yol dokunmuş alacada olan çubuğa ve kaleme denir. Ve pamuktan ve iplikten her sarılmış sargıya وَشِيعَةٌ [veşîʹat] denir; cemʹi وَشَائِعُ [veşâ΄iʹ]dir; ve minhu yukâlu: بُرْدٌ ذُو وَشَائِعَ أَيْ طَرَاَئِقَ وَنَسَجَ الْحَائِكُ الثَّوْبَ بِالْوَشَائِعِ وَهِيَ كُلُّ لَفِيفَةٍ
اَلْوَشِيعَةُ [el-veşîʹat] (vâv’ın fethi ve şîn’in kesri ve meddiyle) İplikten bir sargı, لَفِيفَةٌ [lefîfet] maʹnâsına. Ve şol kamış ki onun üzerine cullâh luḩme ipliğin yaʹnî argaç ipliğin sarar dokumak için, ona dahi وَشِيعَةٌ [veşîʹat] derler. وَشِيعَةٌ [veşîʹat] bürd alacasında olan yola dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı